لیسان العرب از طریق "مرجع ، نوشتن ، پیام ، برای الهام بخشیدن و کلمات پنهان ... و همه چیزهایی که به دیگران تحویل داده شد" الهام را به عنوان یک زبان تعریف می کند.
اما از نظر قانونی ، تعاریف مختلفی از وحی وجود دارد که می تواند به دو دسته تقسیم شود:
۱ - با توجه به محتوای الهام گرفته شده ، بنابراین معنی آن مطابق (کتاب) مکاشفه که کلام خدا به رسولانش است می باشد.
۲ - به عنوان عملی الهام بخش ، روشی که برای الهام دادن استفاده شده است.
قرآن سه فرم الهام را تجویز کرده است که در سوره الشوری ۴۲: ۵۱ آمده است: «و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با او سخن گوید جز [از راه] وحى يا از فراسوى حجابى يا فرستاده اى بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحى نمايد آرى اوست بلندمرتبه سنجيده كار ».
۱ - اولین روش الهام یا مکاشفه ، کلام خدا به رسولان خود با انداختن ایده یا دمیدن آن در قلب و ذهن آنها است ، به عبارت دیگر ، آنها را القا می کند ، که القرطوبی و ابن کثیر به تفسیر آن پرداخته‌اند. رویا ، همانطور که برای ابراهیم خلیل الله (الصفت ۱۰۲) اتفاق افتاد ، که توسط ابراهیم به عنوان وحی از طرف خدا پذیرفته شد.
۲ - روش دوم، کلام خدا به پیامبرانش از پشت پرده است و در داستان گفتگو خدا با موسی ، او می تواند صدا را بشنود اما خدا را نمی بیند. این شکل از مکاشفه فقط با حضرت موسی (ع) استفاده شده است. سوره اعراف ۱۴۳ حضرت موسی خواست که به خدا نگاه کند ، اما خدا به او گفت که غیرممکن است.
۳ - روش سوم الهام یا مکاشفه این است که خداوند پیامبری را به دلخواه خود برای رسولانش می فرستد ، پیامبر در اینجا به معنی فرشته ای از خداوند است ، رسول اسلام از این طریق الهام گرفته است که به نظر می رسد به صورت دیکته ای الهام گرفته است. خداوند پیامبر را به شکل فرشته ای یا به شکل مردی که پیامبر را می بیند ، می فرستد ، فرشته جبرئیل به شکل مردی سحابی ضحی الکلبی نام، ظاهر می شد. یا فرشته به روشی نادیدنی به شکل صدایی الهامی را نزول می کرد.
روش اول روش الهام و مکاشفه کتاب مقدس است ، الهام از طریق انداختن ایده یا دمیدن آن در قلب و ذهن پیامبران و رسولان. تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است، تا مرد خدا به کمال برای هر کارِ نیکو تجهیز گردد. (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷)
