«همچنین گفته شده که ”هر که زن خود را طلاق دهد، باید به او طلاقنامه‌ای بدهد.“ امّا من به شما می‌گویم، هر که زن خود را جز به‌علت بی‌عفتی طلاق دهد، باعث زناکار شدن او می‌گردد؛ و هر که زن طلاق داده شده را به زنی بگیرد، زنا می‌کند.» (متی ۵: ۳۱، ۳۲)
زنا تنها دلیل برای طلاق است. یک زن ممکن است قانونا طبق قوانین یک سرزمین از شوهر خود طلاق گرفته باشد اما از نظر خدا طبق احکام والا طلاق نگرفته باشند. تنها یک گناه وجود دارد که می تواند زن یا شوهر را در موقعیتی قرار دهد که از دیدگاه خدا بتوانند در عهد ازدواج آزاد باشند، و آن هم زنا است. اگرچه قوانین یک کشور اجازه طلاق را داده باشد اما مطابق احکام خدا و از نظر کتاب مقدس زن و شوهر هستند.
خداوند از طلاق متنفر است، «شش چیز است که خداوند از آنها بیزار است، بلکه هفت چیز، که از آنها کراهت دارد: چشمان متکبر، زبان دروغگو، دستانی که خون بی‌گناه را می‌ریزد، دلی که نقشه‌های شریرانه می‌کشد، پاهایی که برای بدی تیزرو است، شاهد دروغینی که دروغها می‌بافد و آن که تخم نفاق میان برادران می‌پاشد.» (امثال ۶: ۱۶-۱۹)
خدا اعلام کرده است که زن و شوهر باید برای همیشه یکی باشند، این اراده‌ی ابدی خدا برای زوج‌ها است.
اراده‌ی خداوند این است که از جامعه و نسل آینده را با مراقبت از ازدواج محافظت کند. خدا زوجین را به ادامه رابطه زناشویی تشویق می کند، زیرا از زمان پیدایش این برنامه خدا برای ازدواج بود. وقتی که گناه وارد دنیا شد روابط تحت تاثیر گناه قرار گرفت.
اما بیایید امروز با حقیقت روبرو شویم، هیچ زوجی در ازدواج بدون مشکل نیست اما طلاق راه حل نیست. خداوند از همان ابتدا ازدواج را به عنوان پیوندی میان زن و مرد قرار داد، که یک پیمان ابدی به حساب می آید که نباید تا مرگ شکسته شود. کتاب مقدس به ما تعلیم می دهد که زن و مرد یک جسم می شوند و به هم پیوند می خورند. کتاب مقدس به ما تعیم می دهد که: « پس آنچه را خدا پیوست، انسان جدا نسازد.»
