ایمان، ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمیبینیم. به سبب ایمان بود که دربارۀ پیشینیان به نیکویی شهادت داده شد. به ایمان درمییابیم که کائنات به وسیلۀ کلام خدا شکل گرفت، بدانگونه که آنچه دیده میشود از چیزهای دیدنی پدید نیامد. (عبرانیان ۱۱: ۱-۳)
«خوشا به حال فقیرانِ در روح، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.
خوشا به حال ماتمیان، زیرا آنان تسلی خواهند یافت.
خوشا به حال فروتنان،زیرا آنان زمین را به میراث خواهند برد.
خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت، یا ”پارسایی“ زیرا آنان سیر خواهند شد.
خوشا به حال رحیمان،زیرا بر آنان رحم خواهد شد.
خوشا به حال پاکدلان،زیرا آنان خدا را خواهند دید.
خوشا به حال صلحجویان، یا ”صلحدهندگان“. زیرا آنان فرزندان خداخوانده خواهند شد.
خوشا به حال آنان که در راه پارسایی یا ”عدالت“ آزار میبینند، زیرا پادشاهی آسمان از آنِ ایشان است.
«خوشا به حال شما، آنگاه که مردم بهخاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی بهدروغ علیهتان بگویند.
هر انگیزه یا آرزوی خوب ، موهبت خداوند است؛ ایمان از خداوند زندگی دریافت می کند که به تنهایی می تواند رشد واقعی و کارایی را ایجاد کند.
هر انگیزه یا آرزوی خوب ، موهبت خداوند است؛ ایمان از خداوند زندگی دریافت می کند که به تنهایی می تواند رشد واقعی و کارایی ایجاد کند.
چگونگی تمرین دادن ایمان باید کاملاً ساده بیان شود. برای هر وعده خداوند شرایطی وجود دارد. اگر ما مایل به انجام اراده او هستیم ، تمام قدرت او ازان ماست. هر هدیه ای که او وعده می دهد ، در خود وعده قرار دارد. "دانه خود کلام خداوند است." لوقا ۸ :۱۱. همانطور که مطمئناً بلوط در میوه بلوط قرار دارد ، مطمئناً هدیه خدا در وعده او وجود دارد. اگر وعده را دریافت کنیم ، هدیه دریافت کردهایم.
ایمان در امور كوچكتر، كمتر از امور بزرگتر زندگی لازم نیست. در تمام علایق و مشاغل روزمره ، قدرت پایدار خدا برای ما از طریق اعتماد پایدار واقعی می شود.
(برای اطلاعات بیشتر به Education ، فصل 30 مراجعه کنید)