«عیسی در پاسخ گفت: «مگر نخوانده‌اید که آفرینندۀ جهان در آغاز ”ایشان را مرد و زن آفرید“، و گفت ”از همین رو، مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و آن دو یک تن خواهند شد“؟ بنابراین، از آن پس دیگر دو نیستند بلکه یک تن می‌باشند. پس آنچه را خدا پیوست، انسان جدا نسازد.» (متی ۱۹: ۴-۶)
آب را از منبعِ خودت بنوش، آب گوارا را از چاهِ خویشتن. چرا چشمه‌هایت در کوهها جاری شو و نهرهایت در معابر عمومی؟ بگذار تنها از آن تو باشند و بیگانگان را در آنها سهیم مساز. سرچشمه‌ات مبارک باد، و از همسر روزگار جوانیِ خویش شادمان باش؛ همچون غزالی دلپذیر و آهویی زیبا، پستانهایش تو را همیشه خرّم سازد و عشق او سرمستت کند. چرا سرمستِ زنِ بیگانه باشی و با زنِ زناکار هم‌آغوشی کنی؟ (امثال ۵: ۱۵-۲۰)
انجیل مقدس در مورد رابطه جنسی در ازدواج مثبت صحبت می کند. «زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد و بسترش پاک نگاه داشته شود» (عبرانیان ۱۳: ۴) خداوند رابطه جنسی را در ازدواج قرار داد تا پیوند میان زن و شوهر تقویت شود. انجیل مقدس به ما تعلیم می دهد: « ”از همین رو، مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و آن دو یک تن خواهند شد“... بنابراین، از آن پس دیگر دو نیستند بلکه یک تن می‌باشند. پس آنچه را خدا پیوست، انسان جدا نسازد.» (متی ۱۹: ۵-۶) زن و شوهر با هم می پیوندند و یک تن می شوند.
انجیل مقدس در مورد رابطه جنسی در ازدواج مثبت صحبت می کند. «زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد و بسترش پاک نگاه داشته شود» (عبرانیان ۱۳: ۴) خداوند رابطه جنسی را در ازدواج قرار داد تا پیوند میان زن و شوهر تقویت شود. انجیل مقدس به ما تعلیم می دهد: « ”از همین رو، مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و آن دو یک تن خواهند شد“... بنابراین، از آن پس دیگر دو نیستند بلکه یک تن می‌باشند. پس آنچه را خدا پیوست، انسان جدا نسازد.» (متی ۱۹: ۵-۶) زن و شوهر با هم می پیوندند و یک تن می شوند. خداوند مقرر کرده است که باید در روابط زناشویی عشق و هماهنگی کامل وجود داشته باشد.
«زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد» (عبرانیان ۱۳: ۴)؛ یکی از اولین هدایای خدا به انسان بود، و یکی از دو نهادی است که پس از سقوط، آدم با خود از دروازه های بهشت بیرون آورد. وقتی اصول الهی در این رابطه شناخته شده و از آن پیروی شود، ازدواج مبارک خواهد بود؛ از صفا و سعادت نسل حفاظت می کند، نیازهای اجتماعی انسان را تامین می کند، ماهیت جسمی، فکری و اخلاقی را بالا می برد. خدا از مرد زن را آفرید، تا به عنوان یک همدم و همراه با او ملاقات کند، با او یکی شود، او را تشویق کند و برکت دهد و آدم به نوبه خود همدم نیرومندی برای او باشد. همه‌ی کسانی که با هدفی مقدس وارد روابط زناشویی میشوند - شوهر برای به دست آوردن محبتهای خالص قلب یک زن، زن برای نرم کردن و بهبود شخصیت شوهرش و کامل کردن مرد - هدف خدا را برای آنها به انجام میرساند.
God made from the man a woman, to be a companion and help meet for him, to be one with him, to cheer, encourage, and bless him, he in his turn to be her strong helper. All who enter into matrimonial relations with a holy purpose–the husband to obtain the pure affections of a woman’s heart, the wife to soften and improve her husband’s character and give it completeness–fulfill God’s purpose for them.
عشق و احترام متقابل قدرت ازدواج است، اراده‌ی خداوند در ازدواج برای زن و مرد یکی شدن برای همیشه، تشویق و حمایت آنها از یکدیگر بود.
در انتخاب همدم باید بسیار دقت شود. با دقت بررسی کنید که آیا اگر وارد زندگی زناشویی شوید رابطه‌ای خوشبخت خواهید داشت یا رابطه‌ای ناهماهنگ و بدبخت. بگذارید که سوال ها مطرح شوند ، آیا این اتحاد به بهشت رسیدن من کمک می کند؟ آیا این رابطه عشق مرا به خدا افزایش می دهد؟ آیا دامنه مفید بودن من در زندگی را گسترش می دهد؟ اگر هیچ نقصی در این موارد پیدا نکردید پس در ترس از خدا پیش بروید.
بیشتر زنان و مردان به گونه‌ای در وارد شدن به رابطه زناشویی رفتار کرده‌اند که گویی تنها سوال برای حل و فصل آنها این است که آیا یکدیگر را دوست دارند یا خیر. اما باید بدانند که مسئولیت های سنگین تری در ازدواج بر دوش آنهاست. آنها باید بررسی کنند که آیا فرزندان آنها از سلامتی جسمی، قدرت روحی و اخلاقی برخوردار خواهند بود یا خیر! اما تعداد نادری از آنها با انگیزه بالا و با ملاحظات بالا که نمی توانستند به راحتی آنها را کنار بگذارند - که جامعه ادعا می کند، که سنگینی تاثیر خانواده آنها در مقیاس بالا یا پایین را نشان می دهد - حرکت کردند.
انتخاب یک همدم برای زندگی باید به بهترین وجه برای تامین کردن سلامت جسمی، روانی و روحی والدین و فرزندان آنها باشد - به گونه‌ای که والدین و فرزندان را قادر به برکت دادن همنوعان خود و تکریم خالق خود کنند.
اغلب افراد قبل از ازدواج فرصت کمی برای آشنایی با عادات و طبیعت یکدیگر دارند. وقتی که موضوع زندگی روزمره باشد، به هنگام اتحاد در ازدواج برای یکدیگر غریبه هستند. برخی بسیار دیر متوجه می شوند که با یکدیگر سازگار نیستند و بدبختی مادام العمر نتیجه اتحاد آنهاست. و اغلب همسر و فرزندان از بی خوابی و ناکارآمدی و یا عادات ناپسند شوهر و پدر رنج می برند.
در نتیجه ازدواج های نامناسب، امروز جهان پر از بدبختی و گناه است. در بسیاری از موارد، تنها چند ماه طول می کشد تا زن و شوهر متوجه شوند که نمی توانند با هم باشند و در نتیجه در خانه، جایی که باید عشق و هماهنگی آسمانی در آنجا حاکم باشد، اختلافات وجود خواهد داشت. با اختلافات بر سر موضوعات پیش پا افتاده تلخکامی پرورش می یابد. اختلافات آشکار و مشاجره ها، بدبختی غیرقابل بیان را در خانه به وجود می آورد و کسانی را که باید ذاتا در عشق با هم متحد باشند از هم جدا می کند. بنابراین هزاران نفر با ازدواج های بی حکمتانه، روح و جسم خود را فدا کرده و در مسیر هلاکت قرار گرفته‌اند.
بگذارید یک زن جوان تنها کسی را که دارای صفات خالص و خصوصیات مردانه و فردی کوشا ، مشتاق، صادق و خدا دوست است و از او میترسد ، به عنوان همدم زندگی مشترک بپذیرد.
قبل از ازدواج، هر زنی باید تحقیق کند که آیا کسی که می خواهد با سرنوشت او متحد شود، شایسته‌ی ازدواج با او هست؟ سابقه‌ی گذشته‌ی او چه بوده است؟ آیا زندگی پاکی داشته است؟ عشقی را که ابراز می کند نجیب و حقیقی است یا صرفا یک علاقه عاطفی است؟ آیا دارای خصوصیاتی است که بتواند او را خوشحال کند؟ آیا می تواند آرامش و لذت واقعی را با او پیدا کند؟ آیا به او اجازه داده می شود که فردیت خود را حفظ کند یا اینکه عقیده و باطن او تحت کنترل شوهرش خواهد بود؟… آیا می تواند به ادعا های خدا به عنوان برترین احترام بگذارد؟ آیا جسم و روح، افکار و اهداف، پاک و مقدس حفظ خواهد شد؟ این سوالات تاثیری حیاتی بر خوشبختی هر زنی که وارد رابطه زناشویی می شود دارد. بگذارید زنی که آرزومند یک پیوند آرام و خوشحال است، و می خواهد از غم و بدبختی در آینده دور بماند، قبل از ابراز عاطفه‌اش جویا شود که آیا معشوق من مادر دارد؟ مادرش چه نوع شخصیتی دارد؟ آیا معشوق او وظایفش را در قبال مادرش به خوبی انجام می دهد؟ آیا به فکر شادی و خواسته های مادرش است؟ اگر که به مادر خود احترام نمی گذارد، آیا احترام، مهربانی و توجه خود را نسبت به همسرش نشان می دهد؟ هنگامی که تازگی ازدواج به اتمام رسید، آیا او هنوز مرا دوست خواهد داشت؟ آیا در برابر اشتباهات من صبور خواهد بود؟ یا عصبی، سرسخت و دیکتاتور خواهد بود؟ علاقه واقعی بسیاری از اشتباهات را نادیده میگیرد؛ عشق نسبت به اشتباهات کور است.
در حالی که زنان مردانی نیرومند و نجیب می خواهند که به آنها احترام بگذارند و آنها را دوست داشته باشند، این خصوصیات باید با لطافت، علاقه، صبرو بردباری آمیخته شود. همسر باید به نوبه خود خوش خلق، مهربان و فداکار باشد، تا جایی که امکان دارد بدون از دست دادن فردیت خود، سلیقه‌ی خود را با سلیقه‌ی همسر خود هماهنگ کند. هر دو طرف باید صبر و مهربانی و آن عشق لطیف نسبت به یک دیگر را پرورش دهند، که زندگی مشترک را دلپذیر و لذت بخش خواهد کرد.
عشق هدیه‌ای گرانبها از جانب خداست. عشق پاک و مقدس یک احساس نیست، بلکه یک اصل است؛ «عیسی پاسخ داد: «”خداوندْ خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر خود محبت نما.... ”همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت نما....» (متی ۲۲: ۳۷-۴۰). در حقیقت آنان که عشق واقعی را در دل داشته باشند نه کور هستند و نه بی منطق.
بگذارید کسانی که در فکر ازدواج هستند همه احساسات را بسنجند و پیشرفت‌های شخصیتی را با آنکه می خواهند سرنوشت زندگی خود را با وی متحد کنند ، تماشا کنند. ازدواج بر ادامه زندگی هر دو در این دنیا و در دنیای آینده تاثیر می گذارد. یک ایماندار صادق هیچ برنامه ریزی نمی کند که خدا نتواند آن را پسند کند.
در زندگی مشترک باید محبت شما منجر به شادی یکدیگر شود. هر کدام باید مسبب شادی دیگری شود. این اراده‌ی خدا برای شماست. اما در حین پیوندی که بین شماست و یکی می شوید نباید هیچ یک از شما فردیت خودش را از دست دهد. خداوند صاحب فردیت
True love is a high and holy principle, altogether different in character from that love which is awakened by impulse, and which suddenly dies when severely tested. It is by faithfulness to duty in the parental home that the youth are to prepare themselves for homes of their own. Let them here practice self-denial, and manifest kindness, courtesy, and sympathy. Thus love will be kept warm in the heart. Marriage, instead of being the end of love, will be only its beginning.
