در عربی روز اول هفته، با روز یکشنبه برابر است. در زبان عربی روز های هفته بجز جمعه و شنبه، به ترتیب از یک تا پنج شماره گذاری شده‌اند.
یکشنبه
تلفظ یکشنبه در عربی «الاحد» به معنای روز اول است، واحد به معنای یک است.
دوشنبه
تلفظ یکشنبه در عربی «الاثنین» به معنای روز دوم است، اثنان به معنای دو است.
سه‌شنبه
تلفظ یکشنبه در عربی «الثلاثاء»، به معنای روز سوم است، ثلاثه به معنای سه است.
چهار شنبه
تلفظ یکشنبه در عربی «الاربعاء» به معنای روز چهارم است، اربعه به معنای چهار است.
پنج‌شنبه
تلفظ یکشنبه در عربی «الخمیس» به معنای روز پنجم است، خمسه یعنی پنج.
جمعه
تلفظ یکشنبه در عربی «الجمعه» به معنی روز جمع‌آوری است، جمع یعنی گردآوری کردن.
شنبه
تلفظ یکشنبه در عربی یعنی استراحت کردن یا روز استراحت. سبت در عربی به معنای؛ خواب زمستانی و یا انجام ندادن کاری است.
قرآن در مورد رعایت کردن روز سبت به عنوان روز استراحت و روز پرستش، صحبت می کند، حتی تاکید می کند که آنانی که آن را می‌شکنند لعنت شده هستند:
- اى كسانى كه به شما كتاب داده شده است به آنچه فرو فرستاديم و تصديق كننده همان چيزى است كه با شماست ايمان بياوريد پيش از آنكه چهره هايى را محو كنيم و در نتيجه آنها را به قهقرا بازگردانيم يا همچنانكه اصحاب سبت را لعنت كرديم آنان را [نيز] لعنت كنيم و فرمان خدا همواره تحقق يافته است (النساء ۴: ۴۷)
- “و از اهالي آن شهرى كه كنار دريا بود از ايشان جويا شو آنگاه كه به [حكم] روز شنبه تجاوز می کردند آنگاه كه روز شنبه آنان ماهيهايشان روى آب مى آمدند و روزهاى غير شنبه به سوى آنان نمى آمدند اين گونه ما آنان را به سبب آنکه نافرمانی می کردند مى آزموديم. (الاعراف ۷: ۱۶۳)
- “شنبه بر كسانى كه در باره آن اختلاف كردند مقرر گرديد و قطعا پروردگارت روز رستاخيز ميان آنها در باره چيزى كه در مورد آن اختلاف میکردند داوري خواهد كرد(النحل ۱۶: ۱۲۴)
خداوند بر سر شکستن یک روز چقدر جدی است که مردم را لعنت می کند، این بدان معناست که مهم است که آن روز را مقدس بداریم. امروزه بسیاری اقرار می کنند که رعایت روز سبت غیر ممکن است. دقیقا برای آنها غیر ممکن شده است زیرا آنها سبت را به عنوان روز مقدس و روز عبادت قبول نکرده‌اند.
کتاب مقدس نیز بر روی رعایت کردن سبت تاکید می کند،
- بدین‌سان، آسمانها و زمین و همۀ لشکر آنها تمام شد. و خدا در روز هفتم، کار خویش را به پایان رسانید؛ پس او در هفتمین روز، از همۀ کار خویش بیاسود. و خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را مقدس شمرد، چراکه در آن روز از همۀ کار خویش که خدا آفریده و ساخته بود، بیاسود. (تورات پیدایش ۲: ۱-۳)
- «روز شَبّات را به یاد داشته باش و آن را مقدس شمار. شش روز کار کن و همۀ کارهایت را انجام بده، اما روز هفتم، شَبّاتِ یهوه خدای توست. در آن هیچ کار مکن، نه تو، نه پسر یا دخترت، نه غلام یا کنیزت، نه چارپایانت، و نه غریبی که درون دروازه‌های توست. زیرا خداوند در شش روز آسمان و زمین و دریا را با هرآنچه در آنهاست بساخت، اما روز هفتم فراغت یافت. از همین رو، خداوند روز شَبّات را برکت داده، آن را تقدیس فرمود. (خروج ۲۰: ۸-۱۱)
- «اگر شَبّات را زیر پا ننهی و در روز مقدس من خشنودی خود را به جا نیاوری، اگر شَبّات را مایۀ خوشی بشماری و روز مقدس خداوند را محترم بخوانی، اگر آن را حرمت نهی و به راههای خود رفتار نکنی، اگر لذت خود را نجویی و سخنان بیهوده بر زبان نرانی، آنگاه لذت تو در خداوند خواهد بود؛ تو را بر بلندیهای زمین سوار خواهم کرد، و میراث پدرت یعقوب را به تو خواهم خورانید؛» زیرا که دهان خداوند تکلم کرده است.» (اشعیا ۵۸: ۱۳-۱۴)
- «زیرا خداوند می‌فرماید: چنانکه آسمان جدید و زمین جدیدی که می‌سازم در حضورم پایدار خواهد ماند، نام و نسل شما نیز پایدار می‌ماند. و خداوند می‌فرماید: تمامی بشر، از ماه نو تا ماه نو و از شَبّات تا شَبّات خواهند آمد تا در حضور من پرستش کنند.» (اشعیا ۶۶: ۲۲-۲۳)
قرآن و کتاب مقدس خیلی واضح بیان می کنند که ما موظفیم که سبت، روز هفتم هفته، را حفظ کنیم و آن را مقدس بشماریم. در آن شاد باشیم، سبت را گرامی بداریم و از انجام خواسته های خود، از رفتن از مسیر خودمان و حرف زدن کلمات خودمان خودداری کنیم. بدان معناست که ما باید این روز را به شکل بسیار خاص و با انجام خواسته های خدا نگه داریم چرا که خدا روز هفتم را برکت داده و مقدس شمرده است. در اینجا باید نکته‌ای را روشن کنیم وقتی که کتاب مقدس می گوید که خدا «در هفتمین روز، از همۀ کار خویش بیاسود.» این بدان معنی نیست که خدا خسته می شود، بلکه خدا روز استراحت را برای ما آفرید، بنابراین ما می توانیم زمان خواصی برای گذراندن با او داشته باشیم. بگذارید فراخوانی را برای وارد شدن به استراحت خدا به گوش شما برسانم، روز سبت را نگه دارید.
