در این ماه از خداوند برای گناهان گذشته درخواست بخشش می کنند و رفتار های شایسته‌ای مانند مهربانی، نماز، بخشش، روزه و هر چیزی که از یک مسلمان برای دریافت رضایت خدا انتظار می رود انجام می دهند. در چنین مواردی مسلمانان از همسایگان مسیحی در مورد روش روزه گرفتن آنها سوال می پرسند. مطابق تعالیم اسلامی، مردم خدا، ابراهیم، موسی، داوود و عیسی روزه گرفتند. آیا مسیحیان نیز روزه می گیرند؟ دیدگاه کتاب مقدس از روزه داری چیست؟ گفته‌ی قرآن را فراموش می کنند؛ «اى كسانى كه ايمان آورده ايد روزه بر شما مقرر شده است همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما [بودند] مقرر شده بود باشد كه پرهيزگارى كنيد» (بقره ۲: ۱۸۳)
بسیاری از مسیحیان روزه میگیرند اما نه آنطور که مسلمانان روزه میگیرند، آنها روزه گرفتنشان را تظاهر نمی کنند. بعضی هر ساله برای ۴۰ روز روزه میگیرند تا آغاز خدمت عیسی را گرامی بدارند و برای جشن گرفتن مصیبت و رستاخیز عیسی آماده شوند. اما به هر حال این حکمی از طرف خدا نیست و در هیچ جایی گفته نشده که عیسی سالانه ۴۰ روز روزه می گرفت، تنها یکبار به روزه گرفتن او اشاره شده. در هیچ جا از دستور دادن عیسی برای روزه گرفتن پیروانش سخنی گفته نشده است.
روزه گرفتن در کتاب مقدس بیانگر آمادگی برای اقدام و جسارتی جدید، توبه و شفاعت و دعا برای کمک گرفتن از خدا است (۱ سموئیل ۳۱: ۱۳) (۱ پادشاهان ۲۱: ۲۷) (۲ سموئیل ۱۲: ۱۶). در گذشته روزه داری برای دلایل شخصی (مزمور ۲۵: ۱۳)، عملی ملًی در برابر مصیبت (یوئیل ۲: ۱۵)، یا بعنوان یک مراسم عبادتی دوره ای (زکریا ۸: ۱۹) صورت می گرفت.
روزه گرفتن به طور معمول شامل پرهیز از غذا برای نشان دادن وابستگی به خدا و تسلیم در برابر اراده ی اوست. عظیم ترین روزه در زمان های عهد قدیم روز کفاره بود (لاویان ۱۶: ۲۹-۴۳)، که مسلمانان نیز در روزهای اولیه در مدینه، قبل از تعیین کردن ماه رمضان برای روزه یک ماهه، روزه میگرفتند.
خداوند پیام بسیار تامل برانگیزی را از طریق اشعیا نبی در مورد روزه داری فرستاد؛ زیرا آنان هر روزه مرا می‌جویند، چنانکه گویی به شناخت راههای من رغبت دارند؛ همچون قومی پارسا می‌نمایند، همچون قومی که قانون خدای خویش را ترک نکرده باشند. دربارۀ قوانین عادلانه از من پُرسش می‌کنند، و چنان می‌نماین که از تقرب جستن به خدا مسرورند. می‌گویند: ”چرا روزه گرفتیم و تو ندیدی؟ جان خویش را رنجور ساختیم و درنیافتی؟“ «از آن رو که شما در ایام روزۀ خویش، خشنودی خود را می‌جویید و بر کارگران خود ظلم روا می‌دارید. اینک به جهت نزاع و کشمکش روزه می‌گیرید، برای اینکه شریرانه به یکدیگر مشت بزنید. با چنین روزهای، نمی‌توانید صدای خود را در عرش برین بشنوانید. آیا روزهای که من می‌پسندم این است؟ روزی که آدمی جان خود را رنجور سازد، سر خویش را همچون نی خم کند، و بر پلاس و خاکستر بخوابد؟ آیا این است آنچه روزه‌اش می‌نامید و آن را روز مقبول خداوند می‌خوانید؟ «آیا روزهای که من می‌پسندم این نیست که زنجیر بی‌عدالتی را بگشایی، و بندهای یوغ را باز کنی؟ مظلومان را آزاد سازی، و هر یوغ را بشکنی؟ که نان خود را با گرسنگان قسمت کنی و فقیرانِ بی‌خانمان را به خانۀ خویش آوری؟ و چون برهنه‌ای بینی، او را بپوشانی و از آن که از گوشت تن توست، خود را پنهان نسازی؟ آنگاه نور تو همچون فجر طلوع خواهد کرد، و صحت تو به‌زودی خواهد رویید؛ پارسایی‌ات پیشاپیش تو خواهد خرامید، و جلال خداوند از پشت نگاهبان تو خواهد بود. آنگاه دعا خواهی کرد و خداوند تو را اجابت خواهد نمود؛ یاری خواهی طلبید و او خواهد گفت: ”اینک حاضرم!“ «اگر یوغ ستم و انگشت اشاره را از خود دور کنی، و از بدگویی بپرهیزی؛ اگر تمامی همّ خود را وقف گرسنگان کنی و جان ستمدیدگان را سیر سازی، آنگاه نور تو در تاریکی خواهد درخشید و شبِ تو همچون نیمروز روشن خواهد بود. خداوند پیوسته تو را هدایت خواهد کرد، و جان تو را در بیابان سوزناک سیر خواهد نمود؛ به استخوانهایت قوّت خواهد بخشید، و تو چون باغی خواهی بود سیراب و چشمه‌ای که آبش کم نشود. (اشعیا ۵۸: ۲-۱۱)
در عهد جدید روزه داری با دعا و شکستن نان به طور منظم دیده میشود. رهبران کلیسا به هنگام انتخاب خادمین و مبلغان روزه داری میکردند. (اعمال ۹: ۹ و۱۳: ۲، ۳ و ۱۴: ۲۳).
در راستای این موضوع، عیسی روزه را به عنوان یک ترتیب طبیعی پذیرفت. انجیل به عیسی اشاره می کند که مانند موسی و ایلیا قبل از شروع خدمتش روزه می گیرد (متی ۴: ۲ و خروج ۲۴: ۲۸ و اول پادشاهان ۱۹: ۸). در طی ماموریت عیسی بنظر می رسد شاگردانش مانند فریسیان و شاگردان یحیی تعمید دهنده خیلی زیاد روزه نمی گرفتند (مرقس ۲: ۱۸-۱۹). به این دلیل که هنوز مسیح به عنوان داماد با آنها بود. با این حال، عیسی اشاره کرد که پس از عزیمت او تا بازگشتش روزه می گیرند (متی ۹: ۱۴-۱۷ و مرقس ۲: ۱۸-۲۲ و لوقا ۵: ۳۳- ۳۹)
عیسی با دیدن مردم روزه دار توصیه کرد: «هنگامی که روزه می‌گیرید، مانند ریاکاران تُرشرو مباشید، زیرا آنان حالت چهرۀ خود را دگرگون می‌کنند تا نزد مردم، روزه‌دار بنمایند. آمین، به شما می‌گویم، که پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. امّا تو چون روزه می‌گیری، به سر خود روغن بزن و صورت خود را بشوی تا روزۀ تو بر مردم عیان نباشد، بلکه بر پدر تو که در نهان است، و پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد.» (متی ۶: ۱۶-۱۸)
