وقتی قرآن را می خوانیم، اشارات صریح و مستقیمی را در رابطه با انجیل از الگوی خاصی استفاده می کند. در اینجا آیاتی از قرآن که در آن به کتاب مقدس اشاره شده است را می توانیم ببینیم.
اين كتاب را در حالى كه مؤيد آنچه پيش از خود مى باشد به حق بر تو (ای محمد) نازل كرد و تورات و انجيل را پيش از آن براى رهنمود مردم فرو فرستاد و فرقان را نازل كرد كسانى كه به آيات خدا كفر ورزيدند بى ترديد عذابى سخت خواهند داشت و خداوند شكست ناپذير و صاحب انتقام است (آل عمران ۳: ۳-۴)
و به او كتاب و حكمت و تورات و انجيل مى آموزد (آل عمران ۳: ۴۸)
اى اهل كتاب چرا در باره ابراهيم محاجه مى كنيد با آنكه تورات و انجيل بعد از او نازل شده است آيا تعقل نمى كنيد (آل عمران ۳: ۶۵)
و عيسى پسر مريم را به دنبال آنان درآورديم در حالى كه تورات را كه پيش از او بود تصديق داشت و به او انجيل را عطا كرديم كه در آن هدايت و نورى است و تصديق كننده تورات قبل از آن است و براى پرهيزگاران رهنمود و اندرزى است (المائده ۵: ۴۶).
و اگر آنان به (احکام) تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارشان به سويشان نازل شده است عمل میکردند قطعا از بالاى سرشان و از زير پاهايشان برخوردار مى شدند از ميان آنان گروهى ميانه رو هستند و بسيارى از ايشان بد رفتار مى كنند (المائده ۵: ۶۶).
بگو اى اهل كتاب تا [هنگامى كه] به تورات و انجيل و آنچه از پروردگارتان به سوى شما نازل شده است عمل نكرده ايد بر هيچ [آيين بر حقى] نيستيد و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده بر طغيان و كفر بسيارى از آنان خواهد افزود پس بر گروه كافران اندوه مخور(المائده ۵: ۶۸)
«آنگاه كه تو را كتاب و حكمت و تورات و انجيل آموختم [بیاد داشته باش]» (المائده ۵: ۱۱۰)
«وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست»(التوبه ۹: ۱۱۱)
«...اين صفت ايشان است در تورات و مثل آنها در انجيل چون كشته اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه هاى خود بايستد...» (الفتح ۴۸: ۲۹)
ما به آیاتی که در قرآن به کتاب مقدس اشاره می کنند، الگویی را می یابیم که انجیل به تنهایی ذکر نشده، اما ذکر تورات قبل از آن است. فقط یک استثنا در این مورد وجود دارد.
«آنگاه به دنبال آنان پيامبران خود را پى درپى آورديم و عيسى پسر مريم را در پى [آنان] آورديم و به او انجيل عطا كرديم و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند رافت و رحمت نهاديم...» (الحدید ۵۷: ۲۷)
با این وجود، الگو همان است، زیرا در کجا به این پیامبران اشاره شده؟ جواب را در تورات می یابیم.
سوالی که پیش میاید این است: چرا این سبک قرآنی در ذکر تورات و انجیل وجود دارد؟ آیا قرآن می خواهد که ما را از نکته مهمی آگاه بسازد و راهنمایی کند؟ بله، موضوع مهمی وجود دارد،همانطور که قرآن به ما می گوید که برای درک انجیل نیاز به مطالعه‌ی تورات داریم، در همان زمان، بدون دانستن تصویر کامل از انجیل درک تورات نیز ممکن نیست. در حقیقت پیام انجیل و تورات یکی است. انجیل و تورات نشانه‌ای از جانب خداست تا ما را به راه مستقیم هدایت کند.
عیسی مسیح (س.ع) گفت: «شما کتب مقدّس را می‌کاوید، زیرا می‌پندارید به واسطۀ آن حیات جاویدان دارید، حال آنکه همین کتابها بر من شهادت می‌دهند.» (یوحنا ۵: ۳۹). ما را تشویق به مطالعه تورات کرد، زیرا تورات درباره‌ی او شهادت می دهد و بر با گفتن این آیات تاکید می کند: «این همان است که وقتی با شما بودم، می‌گفتم؛ اینکه تمام آنچه در تورات موسی و کتب انبیا و مزامیر دربارۀ من نوشته شده است، باید به حقیقت پیوندد.» (لوقا ۲۴: ۴۴). من به شما می گویم: «گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات و نوشته‌های پیامبران را نسخ کنم؛ نیامده‌ام تا آنها را نسخ کنم، بلکه آمده‌ام تا تحققشان بخشم. زیرا آمین، به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، نقطه یا همزه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد، تا اینکه همه به انجام رسد.» (متی ۵: ۱۷-۱۸).
انجیل تعلیم می دهد که: «تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است، تا مرد خدا به کمال برای هر کارِ نیکو تجهیز گردد.» (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷). «به علاوه، کلامِ بس مطمئن انبیا را داریم که نیکوست بدان توجه کنید، چرا که همچون چراغی در مکان تیره و تار می‌درخشد تا آنگاه که سپیده بردَمد و ستارۀ صبح در دلهایتان طلوع کند. قبل از هر چیز، بدانید که هیچ وحیِ کتب مقدّس زاییدۀ تفسیر خودِ نبی نیست. زیرا وحی هیچ‌گاه به ارادۀ انسان آورده نشد، بلکه آدمیان تحت نفوذ روح‌القدس از جانب خدا سخن گفتند.» (دوم پطرس ۱: ۱۹-۲۱). تردیدی باقی نمی گذارد که تورات و انجیل عبارتند از ذکر (باقیمانده)، فرقان، الله المحافظ (کتاب حفظ شده)، و (کلمه الله) کلام خدا در برابر هر تغییر و تحریفی حفظ شده است چرا که یکی از نشانه های خدا هستند.
