1. Mâide Suresi 5:110-111, Hicri 10.
“Hani, Allah şöyle demişti: ‘Ey Meryem’in oğlu İsa! Senin ve annenin üzerindeki nimetimi hatırla… Sana kitabı, hikmeti, Tevrat’ı, İncil’i öğretmiştim.’”
“Havarilere şunu vahyetmiştim: ‘Bana ve resulüme iman edin.’ Şöyle demişlerdi (İsa’ya): ‘İman ettik, sen de tanık ol ki, biz, müslümanlarız/Allah’a teslim olanlarız!’”
2. Âli İmran Suresi 3:52-53, Hicri 2-3.
“İsa onlardan inkârı sezince şöyle konuştu: ‘Allah’a gidişte benim yardımcılarım kim?’ Havâriler dediler ki: ‘Biz Allah’ın yardımcılarıyız! Allah’a iman ettik biz! Tanık ol, biz müslümanlarız/Allah’a teslim olanlarız.’”
“Ey Rabbimiz! Senin indirdiğine iman ettik, resule (İsa) uyduk…”
3. Saff Suresi 61:14, Hicri 3.
“Ey iman sahipleri! Allah’ın yardımcıları olun! Hani, Meryem oğlu İsa, havarilere: ‘Allah’a gidişte benim yardımcılarım kimdir?’ demişti de, havariler: ‘Biz, Allah’ın yardımcılarıyız!’ cevabını vermişlerdi. Bunun ardından, İsrailoğullarından bir zümre iman etmiş, bir zümre de küfre sapmıştı. Nihayet, biz, iman sahiplerini düşmanlarına karşı güçlendirdik de onlar üstün geldiler.”
4. Hadîd Suresi 57:26-27, Hicri 8.
“Yemin olsun, Nûh’u ve İbrahim’i de resul olarak gönderdik. Peygamberliği ve Kitap’ı bunların soyları arasına koyduk. O soylardan bir kısmı hidayete ermiştir. Ama onlardan çoğu, yoldan çıkmış olanlardır."
“Sonra onların eserleri üzere, resullerimizi art arda gönderdik. Meryem’in oğlu İsa’yı da onların ardınca gönderdik. Ona İncil’i verdik; ona uyanların gönüllerine şefkat ve merhamet koyduk. Bir bid’at olarak ortaya çıkardıkları ruhbaniyeti, onlar üzerine biz yazmamıştık… Onların, iman edenlerine ödüllerini verdik. Onlardan çoğu yoldan çıkmış olanlardır.”
Bu ayetten ruhbaniyetin Tanrı’dan gelmemesine rağmen İsa’nın bu takipçileri arasında gerçek inanlılar olduğunu, onların “ödüllerini” aldığını (cennette) öğreniyoruz.
Tarihsel olarak ruhbaniyet 4. yüzyılda başlasa da üçüncü yüzyılda Thebes’li Pavlus gibi birkaç kişi keşiş olarak ayrı bir hayat sürdüler. Mısırlı Aziz Antonius MS 305’te ilk kez dağınık bir grubu örgütleyen kişiydi ve Sina’da da ruhbaniyet o sıralarda başlamıştı.
5. Kehf Suresi 18:10, 25, Mekke.
“Hani, o yiğit gençler o mağaraya sığındılar da şöyle dediler: ‘Ey Rabbimiz, katından bir rahmet ver bize ve bizim için bir çıkış yolu lütfet işimize.’”
“Onlar, mağaralarında üç yüz yıl kaldılar; dokuz da ilave ettiler.”
Yusuf Ali, Kur’an tercümesine koyduğu bazı notlarda bu olayı zulümden kaçarken bir mağarada saklanan ve 300 yıl uyanmayan Efesli 7 genç Hıristiyan’la ilişkilendirir. MS 440 ve 450 arasında sona eren çeşitli tarihlerden söz eder ve Halife Vasik’in (MS 842-846) yöreyi incelemek ve teşhis etmek için bir keşif heyeti gönderdiğini söyler. Hamidullah bu olasılıktan bahseder ama Kur’an’daki bu bölümün Hıristiyanlıktan çok önceki bir zamana ait olduğunu düşünür. Bununla birlikte Tevfik el-Hâkim, tiyatro eseri Ehlü’l Kehf’te (Mağara Arkadaşları) onları açıkça Hıristiyan olarak tasvir eder.
6. Bürûc Suresi 85:4-9, erken dönem Mekke.
“Ki gebertildi o hendekçi grup/o kamçıları hendek gibi iz bırakan adamlar, o tutuşturulan ateşin adamları, onlar onun başında oturmuşlardı. Ve hepsi, müminlere yaptıklarını seyrediyorlardı. Onlardan sadece, Azîz ve Hamîd Allah’a iman ettikleri için öç alıyorlardı.”
