سوالی است که خیلی پرسیده می شود و بسیاری در مورد این موضوع مهم نوشته اند. اما می خواهم آنچه را که خدا در کتاب مقدس گفته است را به اشتراک بگذارم، که کلام او قابل تغییر و تحریف نیست. بیایید ببینیم کتاب مقدس در این مورد چه می گوید:
- بر کلامی که من به شما امر می‌فرمایم نه چیزی بیفزایید و نه چیزی از آن کم کنید، تا فرمانهای یهوه خدایتان را که من به شما امر می‌فرمایم، نگاه دارید. (تثنیه ۴: ۲)
- «هرآنچه را که من به شما فرمان می‌دهم، به‌دقّت به جای آورید. چیزی بر آن میفزایید و چیزی از آن کم مکنید.» (تثنیه ۱۲: ۳۲)
- «چون موسی کلمات این شریعت را تا به آخر در کتابی نوشت، به لاویانی که صندوق عهد خداوند را حمل می‌کردند فرمان داده، گفت: «این کتاب شریعت را گرفته، کنار صندوق عهد یهوه خدایتان بگذارید، تا در آنجا شاهدی باشد بر ضد شما.» (تثنیه ۳۱: ۲۴-۲۶)
- این کتاب تورات از دهان تو دور نشود. روز و شب در آن تأمل کن تا مطابق هرآنچه در آن نوشته شده، به دقت عمل نمایی. آنگاه راه خود را فیروز خواهی ساخت و کامیاب خواهی شد. (یوشع ۱: ۸)
- «روح خداوند به واسطۀ من سخن گفت؛ کلام او بر زبانم بود.» (دوم سموئیل ۲۳: ۲)
- امانت و محبتِ من همراه او خواهد بود، و در نام من، شاخ او برافراشته خواهد شد. (مزمور ۸۹: ۲۴)
- «هر سخن خدا پیراسته است؛ او کسانی را که به وی پناه می‌برند، سپر است. به سخنان او میفزا، وگرنه تو را توبیخ خواهد کرد و خود را دروغگو خواهی نمود. (امثال ۳۰: ۵-۶)
- در طومار خداوند تفحص کنید و بخوانید: هیچ‌یک از اینها کم نخواهد بود، و هیچ‌کدام بی‌جفت خود نخواهد ماند، زیرا که دهان او چنین امر کرده، و روح او آنها را گرد آورده است. (اشعیا ۳۴: ۱۶)
- هاتفی می‌گوید: «ندا کن!» گفتم: «به چه ندا کنم؟» «آدمی جملگی علف است و زیبایی‌اش یکسره چون گُل صحرا! علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد، زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود. براستی که مردمان علفند! علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد، اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند. (اشعیا ۴۰: ۶-۸)
- باز خداوند می‌گوید: «و اما این است عهد من با ایشان: روح من که بر تو است و سخنان من که بر دهانت نهاده‌ام، هرگز از دهان تو، از دهان فرزندانت، و از دهان فرزندان فرزندانت دور نخواهد شد، از حال تا ابدالآباد.» این است فرمودۀ خداوند. (اشعیا ۵۹: ۲۱)
- کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: «پیش از آنکه تو را در رَحِم نقش بندم، تو را شناختم، و پیش از آنکه به دنیا بیایی، تو را جدا کردم، و تو را بر قومها نبی قرار دادم.» آنگاه گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، اینک من سخن گفتن نمی‌دانم، زیرا جوانی بیش نیستم!» اما خداوند مرا گفت: «مگو، ”جوانی بیش نیستم“،زیرا نزد هر کس که تو را بفرستم، خواهی رفت، و هرآنچه تو را امر فرمایم، خواهی گفت. از ایشان مترس، زیرا من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم؛» این است فرمودۀ خداوند. آنگاه خداوند دست خود را پیش آورده، دهانم را لمس کرد. و خداوند مرا گفت: «اینک کلام خود را در دهانت نهادم. (ارمیا ۱: ۴-۹)
- خداوند مرا گفت: «نیکو دیدی، زیرا من بر کلام خویش دیدبانی می‌کنم تا آن را به انجام رسانم.» (ارمیا ۱: ۱۲)
- «طوماری برگیر و تمامی سخنانی را که از ایام یوشیا تا به امروز دربارۀ اسرائیل و یهودا و همۀ قومها به تو گفته‌ام، بر آن بنویس.» (ارمیا ۳۶: ۲)
- «و اما من تو را، ای پسر انسان، به دیدبانی برای خاندان اسرائیل برگماشته‌ام. هرگاه کلامی از دهان من بشنوی، باید به ایشان از جانب من هشدار دهی.» (حزقیال ۳۳: ۷)
- من با انبیا سخن گفتم، رؤیاها را افزون ساختم، و به واسطۀ انبیا مَثَلها آوردم. (هوشع ۱۲: ۱۰)
- زیرا آمین، به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، نقطه یا همزه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد، تا اینکه همه به انجام رسد. (متی ۵: ۱۸)
- «زیرا گوینده شما نیستید، بلکه روحِ پدر شماست که به زبان شما سخن خواهد گفت» (متی ۱۰: ۲۰)
- «آسمان و زمین زایل خواهد شد، امّا سخنان من هرگز زوال نخواهد پذیرفت.» (متی ۲۴: ۳۵)
- «امّا تا به امروز، خدا مرا یاری کرده و اکنون اینجا ایستاده‌ام و به همه، از خُرد و بزرگ، شهادت می‌دهم. آنچه می‌گویم چیزی نیست جز آنچه پیامبران و موسی گفتند که می‌بایست واقع شود:» (اعمال ۲۶: ۲۲)
- «ولی ما نه روح این دنیا، بلکه روحی را یافته‌ایم که از خداست تا آنچه را خدا به ما عطا کرده است، بدانیم. و از همین سخن می‌گوییم، آن هم نه با کلماتی که آموختۀ حکمت بشری باشد، بلکه با کلماتی که روح می‌آموزد؛ و بدین‌سان حقایق روحانی را با کلمات روحانی بیان می‌کنیم.» (اول قرنتیان ۲: ۱۲-۱۳)
- «تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است، تا مرد خدا به کمال برای هر کارِ نیکو تجهیز گردد.» (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷)
- «زیرا تولد تازه یافته‌اید، نه از تخم فانی بلکه تخم غیرفانی، یعنی کلام خدا که زنده و باقی است. زیرا، «آدمی جملگی چون علف است و جلالش یکسره بسان گُل صحرا؛ علف می‌خشکد و گلها می‌ریزند، امّا کلام خداوند جاودان مانَد.» و این است آن کلام که به شما بشارت داده شد.» (اول پطرس ۱: ۲۳-۲۵)
- مهمتر از همه، شما باید درک کنید که هیچ پیشگویی از کتاب مقدس با تفسیر خود پیامبر از چیزها به وجود نیامده است. زیرا نبوت هرگز منشأ اراده بشری نداشت، بلکه انبیا، هر چند انسان بودند، در حالی که توسط روح القدس حمل می شدند، از جانب خدا سخن می گفتند.» (انجیل، دوم پطرس 1: 20-21)
- «به هر که سخنان نبوت این طومار را می‌شنود هشدار می‌دهم: اگر کسی چیزی به آنها بیافزاید، خدا بلاهایی را که در این طومار آمده است به آن شخص بیفزاید. و اگر کسی کلماتی را از این طومار نبوت بردارد، خداوند هر سهمی از درخت حیات و شهر مقدس را که در این طومار شرح داده شده است، از او خواهد گرفت.» (انجیل، مکاشفه 22: 18-19)
بعد از اینها، آیا کسی می تواند کتاب مقدس را تحریف کند و یا تغییر دهد؟ به هیچ وجه. چطور ممکن است زمانی که خداوند متعال می فرماید: «عهد خود را بی‌حرمت نخواهم ساخت» و تایید می کند که « تا آسمان و زمین زایل نشود، نقطه یا همزه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد، تا اینکه همه به انجام رسد.»
چگونه بعد از فرمان خداوند کتاب مقدس می تواند تغییر پیدا کند و تحریف شود؛ «پس این سخنان مرا در دل و جان خود جای دهید. آنها را چون نشان بر دستان خود ببندید و چون علامت بر پیشانی خود بگذارید. آنها را به فرزندان‌خود بیاموزید، و حین نشستن در خانه و رفتن به راه، و هنگام خوابیدن و برخاستن، از آنها گفتگو کنید. آنها را بر چارچوبِ درِ خانۀ خود و بر دروازه‌های خویش بنگارید،» (تثنیه ۱۱: ۱۸-۲۰)
