Kendimi tanıtmama izin verin, benim adım İbrahim. İsmini peygamber İbrahim'in saygın babasıyla paylaşmaktan onur duyuyorum. Suriye kökenliyim, ancak sevgili ülkemi kasıp kavuran süregelen çatışma ve savaş nedeniyle artık doğduğum topraklardan uzakta yaşıyorum. Son zamanlarda yaşadığım bir rüyayı sizinle paylaşmak istiyorum ve bunu içtenlikle dile getirmek istiyorum.
Ruhumu hayranlık ve hayretle dolduran derin ve manevi bir rüya yaşadım. Uykunun derinliklerinde, kendimi zaman ve mekanın ötesine taşınmış bir yerde buldum; gerçeklikle mistik olanın birleştiği bir yerdi. Orada, parlak beyaz bir tahtın üzerinde oturan Sayidna İsa'nın (Allah'ın bize selamı olsun) huzurunu gördüm.
Ona baktıkça, varlığını saran parlak ışıktan gözlerim büyülendi. Her gözenekten yayılan bir ilahi parlaklıkla süslenmiş yüzü, dünyevi hiçbir tanımlamayı aşan bir ışıltıyla parlıyordu. Onun huzurunda, dünyanın tüm kaygıları ve yükleri erimiş gibi, derin bir huzur ve sevgi hissettim.
Sayidna İsa'nın (Allah'ın bize selamı olsun) etrafında sayısız melek vardı, göksel formları bağlılıkla süslüydü. Ona secde ediyorlar ve göklerin yankılandığı sesleriyle övgü ilahileri söylüyorlardı. Bu melodiler hava süzülerek tahtın önüne toplanan tüm milletlerin ve ırkların sevinçli korosuyla uyum içindeydi.
Bu göksel toplantıda, dünyanın her köşesinden gelen bireylerin birlikte ibadet ettikleri çeşitlilik dokusuna şahit oldum. Cilt renkleri ve konuştukları diller önemli değildi, çünkü kalpleri, önlerindeki ilahi varlığa karşı birlikte atmaktaydı. Atmosfer, Sayidna İsa'yı (Allah'ın bize selamı olsun) görenlerin gözlerinden şükran ve coşku dolu gözyaşlarının serbestçe aktığı ezici bir sevinçle doluydu.
Daha sonra, topluluktan sevgi dolu ve şefkatli bir ses beni çağırdı. Beni göksel koroya katılmaya davet ediyordu. Sevinçten coşan bir kalple, adım atmaya zorlandım ve tahtta oturan ilahi varlığa saygı ve hayranlık duygularımı ifade etme arzusuyla dolup taştım.
Yaklaştıkça, Sayidna İsa'nın (Allah'ın bize selamı olsun) yaydığı ilahi ışık beni sardı. Onun huzurunda, varoluşumun tüm parçalarının tek bir uyumlu ezgiye dönüştüğü derin bir aidiyet ve amaç duygusu hissettim. Göksel koru beni kucakladı ve sesimi onlarla birleştirerek, bize bu tarifsiz birliktelik ve ilahi sevgi deneyimini bahşeden O'na övgüler söyledim.
O anda, bu rüyanın sadece göksel bir rüya olmadığını fark ettim. Bu, fiziksel dünya ötesinde yatan sonsuz gerçeğe dair bir bakış açısıydı; kutsal metinlerin öğretilerini ve asırlardır aktarılan manevi bilgeliği yankılayan bir gerçeklik. Bu, arka planımız veya inançlarımız ne olursa olsun, hepimizin birbirine bağlı olduğu, evrensel bir sevgi ve ilahi varlığa olan bağlılığımızla birleştiğimiz bir gerçeği hatırlatıyordu.
Rüya yeni bir günün şafağıyla solarken, o göksel toplantının hatırasını yanımda taşıdım. Bu, umudun bir örneği haline geldi ve hayatın zorlukları ve denemeleri arasında daha büyük bir gerçekliğin olduğunu hatırlattı; sevginin hüküm sürdüğü, tüm ruhların ilahi kucakta huzur bulduğu bir gerçeklik. Ve böylece, yenilenmiş bir inanç ve dolu dolu bir şükran kalbiyle, rüyamda tanık olduğum derin manevi deneyim tarafından daimi olarak değiştirilmiş olarak yolculuğuma başladım.
